Wyruszyłaś ze swojego rodzinnego miasta, był piękny i słoneczny dzień, miałaś wszystko, co ci potrzebne, więc nic ci chyba nie przeszkodzi, żeby wyruszyć, prawda? Wyruszyłaś więc, nagle zobaczyłaś jakąś dziwną poke małpkę, była taka biała, szykowała się do walki, może warto było by sprawdzić, co to za pokemon?
- A cóż to takiego? - powiedziałam sama do siebie. Skierowałam pokedex przed siebie i włączyłam elektryczne urządzenie. W spokoju czekałam na reakcję urządzenia. Miałam nadzieję, na coś niezwykle szybkiego i walecznego.
Po chwili pokedex zareagował:
Mankey
Typ:
Natura:Skromna[Obniża atak]
TM/HM:Nie ma zainstalowanej płyty
Ataki:Covet, Focus Energy, Leer, Low Kick
Ewolucja:Mankey-->Primeape
Umiejętność: Poznasz po złapaniu.
Po zeskanowaniu Mankey patrzył na ciebie dziwnym wzrokiem, co robisz?
Dość interesujący to pokemon. Szkoda by było zmarnować potencjał tego pokemona. Na pewno przyda mi się do walk o odznaki w lidzie.
- Witaj. Jestem Eleonora i chyba zainteresowałaś mnie swoją osobą. Tak się zastanawiam, czy koniecznie będę musiała z tobą walczyć. - wyciągnęłam tutaj pokeball z Snover - Snover pokaż się. Prawdopodobnie czeka nas pierwsza wspólna walka.
Gdy zapytałaś, mankey padł od razu, zobaczyłaś na jego plecach ślady zadrapania, nagle przybiegł trener i mówi- CÓŻ TO ZA CHOLERNY MANKEY?! NIC NIE UMIE! NIC! UMIE TYLKO WYJADAĆ, JA TU POTRZEBUJĘ PRAWDZIWYCH POKEMONÓW, JA POTRZEBUJĘ, BYŚ EWOLUOWAŁ! Krzyknął do mankeya, następnie znikąd pojawił się bat, i tym batem trener zaczął bić mankeya, mankey bardzo płakał.
Gdy zobaczyłam tę sytuację cos się we mnie zagotowało. Jak można tak traktować pokemona, który niczemu nie jest winien.
- Snover! Wykonaj Powder Snow na mężczyźnie. Może to ostudzi jego zapał.
Sama pobiegłam do leżącego pokemona i nie wiedziałam co dalej zrobić. Sytuacja wydawała się poważna.
- Jak Ciebie on nie interesuje, to lepiej go zostaw, a nie katujesz.
Trener odskoczył, nagle twój pokedex zawirował, i powiedział ci, że to gastly, nie człowiek, odpowiedział więc to gastly- TAK! JESTEM POKEMONEM! ZEMSZCZĘ SIĘ NA WAS ZA TO, ŻE WY MI TYLE KRZYWDY NAROBILIŚCIE! JA JESTEM DUCHEM TEGO CZŁOWIEKA, ZWANEGO POTOCZNIE GASTLYM! MOIM CELEM JEST SIĘ ZEMŚCIĆ NA KAŻDYM, KOGO SPOTKAM, I CIEBIE SPOTKA TO SAMOOO! I strzelił w twoim kierunku i snovera shadow ball, cały czas strzela i cały czas obrywasz, co masz zamiar zrobić?
I ciekawe co mam zrobić. Jest bardzo smutnym to, że ktoś kiedyś wyrządził mu krzywdę. Nic na to nie mogę poradzić.
- Poczekaj! - krzyknęłam bardzo głośno, aby choć trochę to do niego dotarło - Domyślam się, że ból którego kiedyś doświadczyłeś był przerażający. Ale niestety nikt nie miał na to wpływy. Jest mi z tego powodu smutno, że ktos ciebie skrzywdził. Nie każdy jest taki sam. Co się stało?
Starałam sie zaoszczędzić trochę czasu. Inaczej będę zmuszona przejść do bardziej ofensywnych czynów.
Tak, tak tak, wy to sobie pięknie słuchacie historyjek, ale słuchaj uważnie! Drugi raz nie powtórzę! No dobrze, to było tak, zanim jeszcze byłem gastlym, żyłem sobie w spokoju, pewnego dnia gromadka pokemonów zabiła moich rodziców, a potem po 5 latach mnie, od tamtej pory, mszczę się na nich, HEJ! SŁUCHASZ MNIE W OGÓLE?! Zapytał Gastly.
- Szczerze? To się wyłączyłam już dawno temu! - powiedziałam, a u boku miałam Snovera. - Snover wykonaj Razor Leaf, na tym nudnym pokemonie. A następnie GrassWhistle aby go uśpić.
Jakoś te łzawe historyjki na mnie nie działają, nie zamierzam tutaj płakać i przepraszać za ludzkość czy za pokemony.
Gastly zniknął, no, nie zdążył twój pokemon nawet zareagować. Ale cóż, co robisz z tym mankeyem, który leży poobijany? Decyzja należy od ciebie, a przygoda wciąż trwa!