- Nieeeee!!!
Krzyczałem, a w tym czasie moje "trzecie ja" zwijało się ze śmiechu, a natomiast "Szymon" komunikował się ze mną - sam się zdziwiłem. Jak rozumiem, to nie chcesz bym zabijał to piękne stworzenie - mówił.
- No raczej. Odrzekłem mu, a on dał mi do zrozumienia, że nic mu nie zrobi. Widziałem jak zręcznie unika Grotle i próbuje mu coś powiedzieć, wskazał na nóż, a ja w tym czasie (to znaczy moja dusza) zaczęła zbliżać się do ciała, co oznaczało ni mniej, ni więcej, że już niedługo odzyskam kontrolę nad ciałem.

(Mnie nie - Tylko Szymona w moim ciele ) Szymon genialnie uniknął, gdyż 2 lata w lesie sprawiły, iż niezwykle rozwinąłem się fizycznie, a pierwszy stopień opętania jeszcze bardziej zwiększał moje zdolności. Coś mówił do pokemona, i wypuścił mojego, któremu kazał atakować według własnego uznania. Moja dusza była coraz bliżej ciała...

To powiedział jeszcze Szymon, a ja - na całe szczęście powróciłem w tym momencie do ciała. Jak to zwykle po przemianie bywało, zrobiło mi się odrobinę niedobrze, kręciło w głowie i ściskało w żołądku. Złapałem drżącą ręką balla i rzuciłem w kierunku przeciwnego pokemona. Shuppeta pogłaskałem po główce i przysiadłem pod drzewem. Włosy zaczęły mi wracać do normalnego stanu, podobnie jak oczy.

Siedziałem, Siedziałem, aż w końcu zasnąłem ....

Idę na trening